Dire Straits : Love Over Gold / CD (Mercury Records 800 088-2)

ALBUM Love Over Gold
ARTIST Dire Straits
LABEL Mercury Records 800 088 – 2
SONG:  10  SOUND:  8

Media Format CD
Sound Format PCM 44.1kHz/16bit_stereo 2 Ch.
Genre  Rock
Style  Pop-Rock, Rock
Made in France


จะหาว่าผมเชียร์ Dire Straits ออกหน้าออกตาก็ไม่ว่ากันล่ะครับ เพราะผมเชื่อว่าใครๆ ที่รู้จักและโดยเฉพาะคนที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของวงนี้อยู่ก็คงจะยอมรับในความยิ่งใหญ่ของเขาอยู่แล้ว แต่ที่จริงนั้น งานนี้ยังมีอีกคนหนึ่งที่ผมอยากจะเชียร์ นั่นคือ Bob Ludwig เพราะหลังจากผมตามฟังผลงานของ Dire Straits ชุดเก่าๆ ที่นำมาปัดฝุ่นรีมาสเตอร์โดย Bob Ludwig ผู้นี้มาแล้วหลายอัลบั้มด้วยกัน พบว่ามันให้เสียงที่ดีกว่าแผ่นซีดีเวอร์ชั่นเก่าที่ออกมาก่อนหน้านี้มากมาย นับว่าทาง Mercury Records ตัดสินใจถูกต้องที่ให้เขาคนนี้มาดูแลการทำรีมาสเตอร์ให้กับงานของ Dire Striats ในครั้งนี้

ทำไมต้องเป็น Bob Ludwig ....??



เพราะเขาผู้นี้เป็นคนร่วมทำมาสเตอร์ให้กับงานของ Dire Straits มาโดยตลอด เมื่อคราวที่งานของคณะนี้ถูกปั๊มออกมาเป็นแผ่นซีดีในยุคแรก (โดยคนอื่นเป็นคนทำมาสเตอร์) นั้น Bob Ludwig ถึงกับกล่าวว่าเสียงที่ได้ยินนั้นมันไม่ใช่ผลงานอมตะของ Dire Straits ที่เขาคุ้นเคยอยู่ เขาบอกว่าคุณภาพเสียงที่ได้จากแผ่นซีดีในยุคแรกๆ นั้นขาดความลึกซึ้งของดนตรีลงไปเกือบหมด สิ่งที่ได้ยินเหล่านั้นเป็นแค่เสียงเจี๊ยวจ๊าวที่น่ารำคาญเท่านั้น และเมื่อมาถึงยุคที่ระบบดิจิตัลเดินทางมาสู่พัฒนาการที่สูงขึ้น Bob Ludwig จึงลุกขึ้นมารีมาสเตอร์งานเหล่านี้ออกมาใหม่ และหนนี้เขายืนยันว่าสิ่งที่ได้ยินจากแผ่นซีดีรีมาสเตอร์เหล่านี้คือดนตรีที่มีวิญญาณแท้ๆ ของ Dire Straits ตัวจริง

ผมทดลองฟังมาหลายอัลบั้มแล้วที่เป็นฝีมือรีมาสเตอร์ของเขา ก็พอจะยืนยันได้ว่า Bob เขาพูดจริง..!

เพราะผมเองก็เป็นแฟนเพลงตัวจริงของ Dire Straits เหมือนกัน โชคดีที่ผมมีแผ่นเสียงเก่าๆ ของพวกเขาอยู่ด้วย ดังนั้นผมก็พอจะจำลักษณะเสียงที่แท้จริงของงานแต่ละอัลบั้มของเขาได้ เมื่อทดลองเปรียบเทียบสุ้มเสียงที่ได้จากแผ่นซีดีรุ่นใหม่เหล่านี้กับแผ่นเสียงเก่าๆ ที่ผมเก็บอยู่ พบว่ามีความใกล้เคียงกันมากขึ้นกว่าแผ่นซีดีรุ่นเก่าอย่างชัดเจน แผ่นรีมาสเตอร์เหล่านี้ให้รายละเอียดเสียงที่คมชัดมากกว่า ใสกว่า และให้ไดนามิคที่สดกว่าแผ่นซีดีในยุคเก่าหลายเปอร์เซ็นต์ ฟังทีแรกจะรู้สึกเหมือนกับว่าแผ่นซีดีเก่าจะให้เสียงที่นุ่มนวลกว่า แต่ที่จริงแล้วแผ่นเวอร์ชั่นเก่ามันให้เสียงที่ขุ่นมัวและกลบเกลื่อนรายละเอียดหายไปหลายส่วน จะสังเกตความแตกต่างได้ชัดเจนจากรายละเอียดดนตรีที่มีระดับความแรงสัญญาณต่ำๆ อย่างเช่นท่อนขึ้นต้นเพลงแรก Telegraph Road นั้น แผ่นเก่าแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ในขณะที่แผ่นรีฯ ให้รายละเอียดหยุมหยิมได้ชัดเจนมาก คนที่เคยฟังแต่แผ่นเก่าอาจจะเข้าใจว่าท่อนขึ้นต้นเพลงนั้นมีแต่ความเงียบ แต่เมื่อฟังจากแผ่นรีฯ จึงรู้ว่าแท้จริงแล้ว เวลาที่หน้าปัดซีดีเดินทางผ่านไปตั้งแต่วินาทีแรกจนถึงวินาทีที่ 00:56 นั้นมันไม่ได้เงียบสนิท แต่ช่วงเวลาห้าสิบกว่าวินาทีนั้นมันมีเสียงอะไรซ่อนเร้นอยู่มากมายก่อนที่จะมีเสียงกีต้าร์และเปียโนโผล่ขึ้นมาเดินทำนอง เป็นเสียงหวีดหวิวของคีบอร์ดและซินธ์สอง-สามเสียงประสานกัน ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่กลางถนนโล่งที่เหยียดตัวตรงยาว สองข้างเป็นทะเลทราย.. มีเสาไฟฟ้าตีคู่ขนานไปตลอดความยาวของถนนสุดลูกหูลูกตา

จุดเด่นของแผ่นรีฯ ฝีมือของ Bob อยู่ตรงนี้ คือว่าเขาสามารถดึงอารมณ์ที่ว่านี้ออกมาได้ ในขณะที่แผ่นเก่าทำให้รายละเอียดหยุมหยิมตอนขึ่้นต้นแทรคนี้หล่นหายไปบางส่วน จนไม่สามารถประติดประต่ออารมณ์ออกมาได้เหมือนที่ผมได้รับตอนฟังจากแผ่นเสียง และไม่ใช่เฉพาะรายละเอียดที่ว่านะครับ อีกจุดหนึ่งที่ Bob Ludwig สามารถทำให้เพลงในซีดีอัลบั้มชุดนี้กลับคืนมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งก็คือ เขาทำให้ไดนามิกคอนทราสน์ของเสียงดีขึ้นมากด้วย สังเกตได้จากลักษณะของการผ่อนหนัก-ผ่อนเบาของเสียงเพลงในบางช่วงที่สลับกันอยู่ไปมา ซึ่งทำให้ความยาวสิบสี่นาทีกว่าๆ ของเพลงนี้มีลีลาที่น่าสนใจ ไม่น่าเบื่อ มีอ่อน-มีแก่ มีรุก-มีผ่อน สะระตะออกมาเป็นร็อคลีลาที่น่าฟัง
 
ยิ่งข้ามมาฟังแทรคที่ 2 ซึ่งเป็นแทรคเด่นเพลงช้าๆ ชื่อเพลง Private Investigation ซึ่งเคยถูกใช้เป็นเพลงโฆษณาเครื่องเสียงกระเป๋าซีรี่ส์ FX ของโซนี่เมื่อหลายปีก่อน ก็ยิ่งเห็นความแตกต่างได้ชัดเจน เพราะเพลงนี้จะมีรายละเอียดของดนตรีในระดับความดังต่ำๆ (low level resolution) อยู่เยอะมาก แผ่นเก่าแทบจะฟังจับไม่ได้ชัดเลยว่าเสียงที่ได้ยินเบาๆ อยู่นั้นเป็นเสียงอะไรบ้าง แต่แผ่นใหม่แฉรายละเอียดออกมาให้รับรู้ได้จะจะไปเลย แถมยังได้อัตราสวิงของไดนามิกเร้นจ์ที่กว้างขึ้นมากด้วย สอง-สามปัจจัยนั้นช่วยทำให้ฟังเพลงนี้ได้อารมณ์มากกว่าที่เคยฟังจากแผ่นเก่าอย่างมากมาย

ถ้าดีจริง ทำไมไม่ได้คะแนนเต็มสิบ..??

ต้องยอมรับว่าน้อยมากที่เพลงแนวร็อคจะมีคุณภาพเสียงดีเยี่ยมครบสูตรตามมาตรฐานระดับออดิโอไฟล์ เพราะเพลงเหล่านี้มักจะบันทึกด้วยระบบมัลติแทรคแล้วนำมามิกซ์รวมกันอีกที ทำให้มีปัญหาเกิดขึ้นหลายอย่างในระหว่างขั้นตอนนั้น ที่มักจะพบเห็นกันแพร่หลายหน่อยก็ในเรื่องของ ไดนามิก ซึ่งจากการที่แต่ละเสียงถูกบันทึกมาด้วยอัตราความดังที่ต่างกันมากๆ (เพราะใช้ไฟฟ้าขยาย) เมื่อมาถึงขั้นตอนการมิกซ์เสียง คือเอาเสียงดนตรีทั้งหมดมาผสมรวมให้เป็นมาสเตอร์ 2 แทรคสเตริโอ มันก็มักจะต้องทำการ compress หรือบีบกดไดนามิกของเสียงบางเสียงที่สวิงมากๆ ลงไปให้ใกล้เคียงกับเสียงอื่นๆ จนทำให้เกิดอาการอั้นและตื้อขึ้นได้ เมื่อเปิดดังๆ ก็จะทำให้เกิดอาการ clip ซึ่งเกิดจากสัญญาณอั้นๆ เหล่านั้นที่ถูกขยายขึ้นมาสูงๆ ปัญหาเหล่านี้ทำให้ความกลมกลืนของเสียงเครื่องดนตรีต่างๆ ด้อยลงไป แต่แผ่นนี้ไม่มีปัญหาในเรื่องของความกลมกลืนระหว่างชิ้นดนตรี เพราะฝีมือของผู้ทำการบันทึกเสียงและมิกซ์เสียงสามารถรวมชิ้นดนตรีทั้งหมดเข้าสู่บรรยากาศเดียวกันได้ ข้อตำหนิที่ผมลดเครดิตแผ่นนี้ลงก็เพราะมีความเห็นว่ามวลเนื้อเสียงของชิ้นดนตรีและเสียงร้องยังขาดความอิ่มเอิบไปหน่อย โดยเฉพาะชิ้นดนตรีที่มีระดับเสียงสูงๆ ยังค่อนข้างบอบบางไปนิด ทำให้โดยรวมขาดความฉ่ำชื่นไปหน่อย มีติดอาการแห้งเล็กน้อยอยู่ในน้ำเสียง ทำให้บุคลิกของเสียงในซีดีแผ่นนี้เอนเอียงไปทางดิจิตัลมากไปนิด แต่ก็ขอชมผู้ที่มิกซ์เสียงที่สามารถจัดวางชิ้นดนตรีให้เกิดเวทีเสียงที่สร้างเรื่องราวได้ดีจริงๆ ลองฟังเพลงที่สอง Private Investigation แบบตั้งอกตั้งใจดูเถิด ถ้าเครื่องเสียงของคุณมีคุณภาพดีพอและจัดวางลำโพงได้โฟกัสที่ดี คุณจะได้ยินรายละเอียดเสียงเล็กเสียงน้อยที่พร่างพรายล่องลอยอยู่ในอากาศตื้นบ้างลึกบ้าง เป็นสนามเสียงที่ผูกพันกันเป็นเรื่องเป็นราวอย่างน่าทึ่ง ผู้บันทึกและมิกซ์เสียงอัลบั้มชุดนี้เข้าใจเนื้อหาและอารมณ์ของเพลงเป็นอย่างดี และสามารถผูกพันเสียงร้องกับเสียงดนตรีทุกชิ้นเข้าด้วยกันได้อย่างลงตัว ทำให้สามารถถ่ายทอดอารมณ์ของเพลงออกมาได้ตรงกับเนื้อหาจริงๆ

นั่นคือความยอดเยี่ยมของอัลบั้มชุดนี้ครับ..!!

ยืนยันได้เลยครับว่าไม่ใช่แต่รายละเอียดเท่านั้นที่แผ่นรีมาสเตอร์แผ่นนี้ให้ออกมา แต่รวมไปถึงบรรยากาศและอารมณ์ของดนตรีด้วยที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมายเมื่อเทียบกับแผ่นเก่า แนะนำเป็นพิเศษครับสำหรับแฟนเพลงพ็อพ-ร็อคที่เน้นคุณภาพทุกท่าน.

………………………………………………………